Menu
Chris van Camp, auteur bij Apache, contacteerde mij een aantal maanden terug over de theorie en het proces positieve desintegratie. Dabrowski’s kijk op persoonlijke ontwikkeling en psychologische groei had haar aandacht reeds eerder gevangen en haar persoonlijke ervaringen daarbij op zinvolle wijze betekenis gegeven, in begrips-aanmoedigend en doorvoelbaar maar niet ontziend daglicht geplaatst. In haar persoonlijke en professionele onderzoek kwam Chris tevens op deze website over positieve desintegratie terecht. Ik raakte enthousiast met Chris in contact, en in de tussentijd zijn daar een interview, studies, fijne ontmoetingen én een artikelenreeks over burn-out, positieve desintegratie en (met de verwoording van Chris) “de groep van ‘uitgeblusten’ […] die zich niet zonder slag of stoot terug naar de (werk)stal laten drijven: de zelfhelende mens die naar zingeving zoekt” uit voort gekomen.
De reeks is in volle gang, en de interviews en prachtig gelaagde portretten die Apache reeds gepubliceerd heeft, deel ik hier graag, gul, met een tikkeltje trots en subtiele spanning, die exposure kan typeren. Hoe fijn, aanmoedigend en sociaal van waarde dat de TPD (positieve desintegratie) via deze wegen in contact komt met geinteresseerden! Personen met hún ervaringen van psychische groeidynamiek en daaraan gerelateerde moeilijke emotionele ervaringen. Dat de TPD aan maatschappelijk relevante vraagstukken wordt gespiegeld, zoals de grote hoeveelheid ervaren burn-outs. Waardevol, ronduit.
Lees en leer verder:
Portret van en interview met Jan Lampo:
“Burn-out, bore-out, depressie. Het is allemaal niet zo gemakkelijk uit elkaar te houden, zegt mijn huisarts. Ik beaam, al voel ik me meer uitgeput dan terneergeslagen. Het is een beetje zoals Boekarest. De levensstandaard is laag, alle glas gebarsten en het regent. De trams komen nooit op tijd. In een uitstalraam ligt een bundel vertaalde gedichten van Karel Jonckheere. En ik ben de weg naar de luchthaven vergeten. Wat ik echt wilde zeggen, is dat het leven gewoon doorgaat, maar dat het schraler, armer voelt. Dat er een voortdurende spanning is, alsof er nog van alles dringend moet gebeuren, terwijl ik thuis zit met ziekteverlof en eigenlijk helemaal niks hoef.”
Lees meer: https://www.apache.be/2017/04/21/collegas-lijken-in-de-microgolf-ontdooid-en-opgewarmd/?sh=a34eeb7acf4c94adc8f9c-216305492 © Apache
Portret van en interview met ‘bovengetekende’ Lotte van Lith :
“Dabrowski was ervan overtuigd dat levenskeuzes gemaakt moeten worden met het bewustzijn van de eigen emotionele reactie op een situatie en niet enkel op rationele en intellectuele basis. Dus daar gaan we naar op zoek. We gaan niet slechts iemands overprikkelbaarheden in kaart brengen. Dat is ook geen statistisch gegeven, als in ‘dat is het en verklaart alles’. Zo van: je voorstellende overprikkelbaarheid is het sterkst, dus bij de minste impuls gaat je fantasie in overdrive. Nee, hoe intelligent en begaafd ook, het blijven integraal kwetsbare mensen. Je moet alles altijd heel inclusief bekijken, alles in verband met alles. Hoe complex dat ook is.”
Lees meer: https://www.apache.be/2017/04/28/je-kan-niet-je-hele-leven-schuilen-in-een-hutje-op-de-heide/?sh=07a021d383fc4f92d0b28-1312853526 © Apache
Portret van en interview met Willy Verschure:
Willy: “Als er iets ‘de ziekte van de tijd’ zal zijn, is het depressie. De Wereldgezondheidsorganisatie erkent dat. En dat is dan ook nog geen ziekte, maar een stemmingsstoornis. Tegen depressie wordt ongelooflijk veel medicatie ingezet, maar volgens de laatste wetenschappelijke bevindingen is dat niet aangewezen, ook niet bij burn-out.”
“Wel gezonde zelfzorg en – niet te lang durende – therapie. Burn-out is een energiestoornis, meestal werkgerelateerd: een tekort aan autonomie/eigen regelmogelijkheden, een tekort aan waardering en respect, of een weinig zinvol werk (bore-out).”
Lees meer: https://www.apache.be/2017/05/12/we-hebben-de-beste-gezondheidszorg-maar-de-ziekste-bevolking/?sh=fb5484cb9f161ebe90188-577840831 © Apache
Portret van en interview met Steven Peeters:
“Ik kan me voorstellen dat Steven geen gemakkelijke cliënt is voor een therapeut. Hij heeft zijn eigen zoektocht, en op dat absolute nulpunt vooral veel vragen. Bovendien is hijzelf een bedreven coach, wat heel wat technieken te doorzichtig maakt. Wanneer hij eind vorig jaar nog niet lang startte met de sessies, schrijft hij dit in een chatbericht:
Het gaat met stevige downs & ups, zoals het hoort bij positieve desintegratie. Ik voel mij bij die theorie trouwens compleet beschreven en dus begrepen. De psychiater vond mijn hulpvragen ‘complex’ can you believe it? Volgens mij zat hij gewoon met een te volle agenda. De avond erna had ik een zeer zinvol, deugddoend en diepgaand gesprek met een vriend/ex-collega.”
Portret van en interview met Jef Staes:
“Jef neemt vaderschap niet licht. Hij wil het anders doen dan zijn ouders. Zijn kinderen waren deze maanden zijn beste hulpverleners, gewoon door er te zijn. Ze zijn zijn beste motivatie om aan zichzelf te werken.”
[…]
“Schrijven helpt absoluut. Het schrijven van poëzie in het bijzonder. Het laat ruimte om dingen te zeggen zonder dat je er veel woorden voor moet gebruiken. Zelfs tegen mensen die niet luisteren. Ik schreef er een voor mijn zoontje over hoe ik zijn rugzakje klaarmaak als hij vertrekt en dan uitkijk naar de terugkomst van het rugzakje. Dan is hij er weer. Ik moet dat keer op keer voorlezen voor hem. Ik en mijn broers zitten van bij aanvang bij de Sprekende Ezels waarmee we als The Staes Brothers spoken word optredens doen. Ik heb ook een sterke connectie met mensen die in literatuur zitten. Dat zijn de mensen die de voorbije vijf maanden van zich lieten horen en zich afvroegen hoe het mij verging. Dat helpt. Ik voel ook dat ik behoefte heb om mij meer op mijn schrijven te richten.”
Portret van en interview met Yves Van Craenenbroeck:
“Je wilt niet weten hoe diep ik soms kan zitten. In onze maatschappij doen wij alles om pijn te vermijden. Ik schrik daar niet meer van terug. Misschien ervaar ik dat donkere niet meer als pijn, is mijn pijngrens verlegt. Ik weet wel hoe dieper je soms gaat, hoe meer veerkracht je verzamelt om er op een bepaald moment terug te staan. Wijzer, beter. Terug klaar om te kunnen delen, om samen met anderen dingen te doen.”
Lees meer: https://www.apache.be/2017/05/05/bij-ons-loert-er-altijd-een-machtsstrijd-om-de-hoek/ © Apache
Portret van en interview met Inge Vervlotte:
“Ik zeg altijd tegen mensen: ‘pas op, dit zijn aanwijzingen, laat je nooit vastzetten in een hokje en identificeer je ook niet te veel met een bepaald profiel, een soort van gemiddelde. Wat helpt, is dat je inzicht krijgt in wie je bent en wat je nodig hebt’. Daar geloof ik heel hard in. Ik ben iemand die altijd heel bewust in het leven heeft gestaan en ik geloof erin dat, door bewust in het leven te staan, je op zoek gaat naar wederkerigheid. Uiteindelijk is dat wat in het leven in balans brengt.”
Lees meer: https://www.apache.be/2017/05/26/ik-ga-hier-niet-elke-dag-liggen-denken-is-dit-nu-de-job-van-mijn-leven/ © Apache