Merijne Hazenoot-Hoorn | In Crash baby crash legt auteur Chris van Camp Dabrowski’s theorie bijzonder helder uit en reikt ze tools aan om met zelfonderzoek te starten. Het is een moedig boek over autonomie en non-conformisme, over persoonlijke ontwikkeling en diepgewortelde empathie.
Laura Stavinoha | Deze oktober verschijnt mijn boek Voice: A Multifaceted Approach to Self-Growth and Vocal Empowerment. Dit boek begeleidt jou bij het zelfonderzoek naar je stem en de emotionele processen die daarmee verbonden zijn. Zodra je jezelf beter begrijpt, zelfbewuster wordt en zowel je kwetsbaarheden als je talenten erkent, worden je stem én je boodschap krachtiger.
Rens Klein | Auto Mutilatie. Een term zonder definitie in de Van Dale. Evenals zelfbeschadiging of zelfverwonding. Verder zoekend vind ik een definitie die met gereduceerde betekenis lijkt te spiegelen hoe wij doorgaans als maatschappij kijken naar iemand die zichzelf, opzettelijk, letsel toebrengt.
Lotte van Lith | De afgelopen maanden voelen nogal wat mensen (inclusief ikzelf) emotionele intensiteit in reactie op de oorlog in Oekraïne.
Merijne Hazenoot-Hoorn | Wanneer ik aan een collega vertel dat ik al jaren strijd met angst en paniek, dan zie ik die persoon meestal schrikken. Ik voel de sfeer in de ruimte een beetje ongemakkelijk worden. Wellicht omdat anderen niet geconfronteerd willen worden met psychische problemen, of omdat ze dit niet van mij verwachten: ‘maar je komt zo energiek en fit over.’
Laura Stavinoha | Wat drijft ons om te creëren? Nadenkend over mijn zorgeloze, creatieve expressie als kind, later worstelend met zelfbewustzijn en de druk van de muziekbusiness, onderzoek ik de relatie tussen mijn muziek en mijn behoefte aan erkenning. Gaandeweg kom ik erachter waartoe mijn creativiteit éigenlijk dient.
Jolanda Scherpenzeel | De theorie van positieve desintegratie, bij uitstek dé theorie over meerlagigheid. Een van de onderdelen van de TPD die het meest tot mijn verbeelding spreekt.
Hanneke Knoop | Om cliënten te helpen ontwikkelde ik een methode om overexcitabilities, kwaliteiten én kwetsbaarheden, in beeld te brengen. Niet met als doel om iemand een bepaald label op te plakken. Juist niet.
Idealiter spreekt de begeleider het wijze en draagkrachtige aan in de persoon. Hierbij is het niet raadzaam alleen nadruk te leggen op de groeidimensie; het is net zo zinvol dat pijnen de desintegratie markeren.
Ik ging steeds meer waaromvragen stellen: waarom passen mijn kinderen niet in het schoolsysteem en kinderen van anderen wel? waarom werken we op kantoor? waarom hebben we alles zo georganiseerd zoals we het hebben georganiseerd? Ik bleek het vermogen te hebben grenzeloze mogelijkheden te zien.